Optimale verzuimkostenbeheersing bereik je niet alleen door het ziekteverzuim te verlagen.
Ook verzekeringstechnische kwesties zijn, hoe saai en ingewikkeld soms ook, van belang om te bekijken wil je als bedrijf je totale verzuimkosten minimaliseren. Één van die verzekeringskwesties waarmee veel geld gemoeid is, is het verzekeringsrisico op gedeeltelijk en volledig maar niet duurzaam arbeidsongeschikte werknemers. Hieronder een korte uitleg.
Indien een werknemer 2 jaar ziek is kan hij een arbeidsongeschiktheidsuitkering aanvragen bij het UWV. Er zijn dan 4 scenario’s. De zieke werknemer wordt door het UWV beoordeeld als: niet arbeidsongeschikt (1), gedeeltelijk arbeidsongeschikt (2), volledig arbeidsongeschikt, maar niet duurzaam (3) of volledig en duurzaam arbeidsongeschikt (4).
Voor het risico dat werknemers in categorie 2 of 3 terecht komen, betalen bedrijven een premie aan het UWV: de gedifferentieerde WGA-premie. Nu is het sinds enkele jaren mogelijk deze WGA-premie niet aan het UWV te betalen, maar in plaats hiervan dit risico zelf te dragen en dit bij een private verzekeraar te verzekeren. Bedrijven die dit doen worden dan ook ‘eigen risico dragers’ genoemd.
Uiteraard is elke bedrijfssituatie uniek en kun je niet in zijn algemeenheid zeggen dat bedrijven er goed aan doen om eigen risico drager te worden. Zo is het voor kleine bedrijven die op dit moment een langdurig zieke werknemer hebben of onlangs werknemers in de WIA zien verdwijnen meestal niet gunstig om nu eigen risico drager te worden. Het is dus niet zo dat eigen risico dragen per definitie beter is dan bij het UWV blijven. Wel zijn er, naast een veelal lagere premie, voldoende argumenten te bedenken waarom het op zijn minst belangrijk is om eigen risicodragerschap te overwegen. Ik noem hieronder de drie belangrijkste argumenten.
1. Een private verzekeraar wil arbeidsongeschiktheid voorkomen en is hierbij uw partner Een verzekeraar zal alles uit de kast willen halen om te voorkomen dat hij schade moet uitkeren. Hij zal hetzelfde doel als de werkgever hebben: een zieke werknemer (uiterlijk) binnen 2 jaar succesvol reïntegreren. Als een werknemer dus bijvoorbeeld al één jaar ziek is en er moeten investeringen gedaan worden om de werknemer weer aan de slag te krijgen, kun je (financiële) hulp verwachten van de verzekeraar. Hoe anders is dat bij het UWV! Het UWV heeft geen enkel financieel belang. Of er nu 1 of 100 werknemers een arbeidsongeschiktheidsuitkering gaan aanvragen, het UWV ondervindt hiervan geen enkele financiële hinder. Hulp bij reïntegratie in de eerste twee jaar van ziekte hoef je dan ook niet te verwachten van het UWV.
2. Een private verzekeraar geeft budgettaire zekerheid Bij het UWV betaal je een gedifferentieerde premie gebaseerd op het verleden, bij een private verzekeraar betaal je een vast premiepercentage voor de toekomst. Voor kleine en middelgrote werkgevers die bij het UWV verzekerd zijn betekent dit, dat indien één werknemer arbeidsongeschikt raakt, de WGA-premie de jaren erop omhoog schiet. Het UWV biedt dus geen budgettaire zekerheid voor de toekomst. Bij een private verzekeraar heb je deze budgettaire zekerheid wel: je komt een premiepercentage voor de komende drie jaar overeen, ongeacht het aantal arbeidsongeschikten.
3. Wees op tijd weg bij het UWV Er gaat een moment komen dat de gedifferentieerde WGA premie wordt afgeschaft en alle bedrijven verplicht eigen risico drager worden. Minister Donner heeft hierover al voorstellen gestuurd naar de Tweede Kamer. Het is onzeker wanneer dit gaat gebeuren, maar dat het gaat gebeuren staat vast. Het is belangrijk om dit verplichte privatiseringsmoment voor te zijn. In het verleden is bij het privatiseren van een dergelijke ‘verzekering’ de resterende schade in één keer doorbelast aan alle ‘overblijvers’. Indien u één van deze overblijvers bent kunt u in de toekomst worden geconfronteerd met het betalen van een forse, verplichte overgangspremie. En dit terwijl u misschien zelf nog nooit een arbeidsongeschikte medewerker heeft gehad.
Kort samengevat: maak te allen tijde de overweging om als bedrijf eigen risico drager te worden. Er zijn jaarlijks twee overstapmomenten, per 1 juli en 1 januari. Je kunt tot de conclusie komen dat het verstandig is om per eerstvolgende mogelijkheid over te stappen naar een private verzekeraar. Maar misschien kom je tot de conclusie dat het beter is om nog even te wachten. Klakkeloos bij het UWV blijven, zonder bovenstaande zaken goed te bekijken, kan in ieder geval leiden tot veel onnodige verzuimkosten.
© Mark Idzinga, Januari 2010
Leave a Reply