Doelstelling ziekteverzuim
Ieder jaar worden er in het begin van het jaar nieuwe doelstellingen geformuleerd voor het komende jaar, zo ook op het gebied van ziekteverzuim. Afgelopen week kreeg ik het bericht dat een klant van mij het lopende jaar nog zijn ziekteverzuim wil verlaagd hebben tot 3%. Toen ik vroeg waarom 3% (en niet 4% of 2%) en hoe ‘we’ dit zouden gaan realiseren bleef het stil. Ik vroeg mij af: waarom drukken bedrijven hun verzuimdoelstelling altijd uit in een enkel verzuimpercentage? Is een zo laag mogelijk verzuimpercentage dat wat bedrijven willen? Volgens mij niet. Twee voorbeelden ter verduidelijking.
Voorbeeld
Een leidinggevende stuurt een team van vijf werknemers aan. Geheel 2010 is één van deze werknemers vanwege een ernstige ziekte uit de roulatie geweest. Intensieve behandelingen hebben er voor gezorgd dat de werknemer inmiddels weer aan de beterende hand is, tot vreugde van het hele team. De werknemer is echter nog niet teruggekeerd op het werk. Het verzuimpercentage van deze afdeling lag de afgelopen 12 maanden net iets boven de 20%.
Nog een voorbeeld
Een schoonmaakbedrijf heeft 100 mensen in dienst, grotendeels laag opgeleid. Veel werknemers ervaren weinig plezier in hun werk, ze zijn niet “intrinsiek gemotiveerd”. Ze werken om brood op de plank te krijgen. Werknemers melden zich gemakkelijk ziek: als ze zich niet 100% voelen zien ze een aanleiding om zich ziek te melden en niet te hoeven werken. Het verzuimpercentage was het afgelopen jaar 7%, voor de helft bestaande uit meldingen die 1-7 dagen duurden (kort verzuim).
Onnodig ziekteverzuim elimineren
De leidinggevende met een verzuimpercentage van boven de 20% zal dit vermoedelijk niet ervaren als een (groot) probleem. Terwijl het managementteam van het schoonmaakbedrijf met de 7% verzuim dit wel zo zal ervaren. Ik denk dus dat bedrijven niet een zo laag mogelijk verzuimpercentage willen. Ik denk eerder dat ze al het onnodige verzuim uit het bedrijf willen elimineren. Probeer dat streven dan ook te vatten in één of meer doelstellingen.
Mark Idzinga, Februari 2011
Leave a Reply